DARAĞACINDA 3 FİDAN
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan. Darağacında 3 Fidan. 44 yıl önce 6 Mayıs 1972 yılında idam edildiler. Onlar tam bağımsız bir Türkiye Cumhuriyeti’nden başka hiçbir şey istemediler. Mücadelelerini de bu yolda verdiler. Hem de hiçbir çıkar gözetmeksizin.
Onları anlamak için 1970’li yıllara gitmek lazım. O günün koşullarını bilmek lazım. O günün şartları ile bugünün şartları da elbette bir değil. Özellikle 68 kuşağının tam bağımsızlık mücadelesi hiçbir mücadele ile ölçülemez. O dönemlerde tam bağımsız bir Türkiye için mücadele eden Devrimci gençlerin karşısına faşist gençleri sürdüler. ABD mandacılığını benimseyen gençleri sürdüler. Çünkü o günlerde işlerine öyle geliyordu. Tam bağımsız bir Türkiye demek, ülkenin önünün açılması demekti. Bu yüzden dönemin iktidarı sırtını ABD’ye dayayarak Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının mücadelesini gözaltılar ile tutuklamalar ile sürekli yıldırmak istediler. Aslında bu gençleri susturarak kendi ayaklarına kurşun sıktıklarının farkında değillerdi. Bu yüzden devrimci gençlerin üzerine faşist gençleri salmaktan hiç çekinmediler. Bir taraftan ABD’ye göbekten bağlılıklarını kanıtladılar, diğer taraftan da Denizler üzerinden Adnan Menderes, Fatin Rüştü Zorlu ve Hasan Polatkan’ın intikamını aldılar.
Deniz Gezmiş ve arkadaşları her zaman Amerikan uşaklığının karşısında oldular. Tam bağımsız Türkiye Cumhuriyeti için mücadele ettiler. 30 Temmuz’da Amerikan 6. Filosunun İstanbul’a gelişini protesto etmelerinin amacı da buydu. Sürekli Amerikan karşıtı eylemlerin içinde olan Deniz Gezmiş, 16 Kasım 1971’de Sivas’a giderken yakalandı.6 Mayıs 1972 tarihinde Yusuf Aslan, Hüseyin inan ile birlikte Ankara Merkez Kapalı Cezaevi’nde idam edildi. Babasına yazdığı son mektup ta devrimci arkadaşı Taylan Özgür’ün yanına gömülmek istediğini yazdı.
Dün Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ın ölüm yıldönümüydü. Keşke onların verdiği mücadele bugün meyvesini vermiş olsaydı. Keşke Amerikan Emperyalizminden kurtulmuş olsaydık. Keşke ülkemizi bugün ABD ile onun işbirlikçileri kuşatmamış olsaydı. Ancak yine de umutsuz değilim. Onların yolundan ilerleyen bir gençlik görüyorum. Laik Cumhuriyete sahip çıkan gençlik görüyorum. Ülkenin birliğini ve bütünlüğünü savunan bir gençlik görüyorum. Sanıyorum kimden bahsettiğimi anladınız. Evet, Türkiye Gençlik Birliğinden bahsediyorum. Bu gençler de umut var. Bu gençlerde mücadele ruhu var. Bu gençlerde Atatürk Devrim ve İlkelerine sahip çıkma arzusu var. Bu gençlerde tıpkı Deniz Gezmişler gibi tam bağımsız Türkiye Cumhuriyeti mücadelesi var. Bugün Denizlerin yerine onlar var. Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının önünde saygıyla eğilirken, onların yerini doldurmaya çalışan Atatürk Gençleri ile de övünüyorum. 07.05.2016
“Yenilmişsem
Elim kolum bağlı
Boynumda yağlı ip
Gelip dayanmışsam
darağacına
Dudaklarımda yarın
Gözlerim yarınlarda
Unutmak mı gerek seni?
Kapılar kapalı
Tutulmuşsa gece
kapkara yollar
Sıcacık bir sevgi
sunmayacak mıyım
insanlara?
Bakmayacak mıyım yarınlara
Seslenmeyecek miyim
insanlara?”
Deniz Gezmiş
