DEVLETİN ÇİVİSİ DE ÇIKMIŞ
Uzun zamandır Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanlığı önünde PKK tarafından çocukları kaçırılan aileler eylem yapıyorlardı. Devletin büyüklerinden de yardım bekliyorlardı. Çocuklarının salıverilmesi için devlete adeta yalvarıyorlardı. Çocuklarının okula gideceğini söylüyorlardı. Ancak devlet erkânı bu çığlığı duymazdan geldiler. Başbakan da sanki PKK’ya sözü geçiyormuş gibi B ve C planından söz etti. Ancak umursayan bile olmadı. BDP Eş Başkanı Selahattin Demirtaş ise kırk yılda bir doğru laf ederek tabiri caizse Başbakan’ı ters köşeye yatırdı. Selahattin Demirtaş ‘’Eğer kaçırılan çocukları ben kurtaracaksam sen o koltuktan in, ben oturayım’’ dedi. Doğru söze ne denir? Kaçırılan çocukları bulup ailelerine teslim etme işi ne zamandan beri BDP’nin görevi oldu da Başbakan sorumluluğu BDP’ye yüklüyor? Yoksa kapalı kapılar ardında bizim bilmediğimiz başka şeyler mi var?
Ulus devletlerde, vatandaşın başına gelen her olaydan siyasi iktidar sorumludur. Eğer devlet bu sorumluluğunu yerine getiremez hale gelmişse ülkeyi de yönetemez hale gelmiş demektir. Böyle durumlarda istifa denen bir mekanizma devreye girer. Ancak bizim ülkemizde böyle bir mekanizma on iki yıldır devre dışı. Bugün devleti temsil edenler 17 Aralıktan bu yana devleti yönetme iradesinden uzaklaşmıştır. Devlet o günden bu güne başıboş yönetilmektedir. Milli irade ise çoktan kaybolmuştur. Eğer milli iradeyi temsil eden siyasi iktidar bugün devleti yönetiyor olsaydı BDP Milletvekilinden yardım istemek zorunda kalmazdı. Ama gelin görün ki devlet çözemediği sorunları BDP’ye havale etmek zorunda kaldı. Böylelikle de devletin iflas etmiş olduğu ortaya çıktı.
Bugün Gezi direnişinin 1.yıldönümünde eylemcilere su ve biber gazı ile şiddet uygulayan siyasi iktidar, PKK’nın elinden kaçırılan çocukları bir askeri operasyon düzenleyerek alamıyor. Ancak Gezi direnişçilerine göz açtırmıyor. Gezi direnişçileri terörist midir? Devlete el mi kaldırmışlardır? Yoksa memlekete zarar mı vermektedirler? PKK yol kesiyor, çıt yok. PKK asker şehit ediyor, çıt yok. PKK çocuk kaçırıyor çıt yok. PKK karakol inşaatını basıyor yine çıt yok. Yani PKK ne yaparsa yapsın hiç karşılık verilmiyor ama memleketin batısına geldiğimiz zaman protesto eylemlerine katılan yurttaşlara göz açtırılmıyor. Bu mudur adalet? Böyle mi yönetilir devlet? Memleketin doğusuna ayrı, batısına ayrı mı muamele yapılır?
Çocukları kaçırılan aileler devletten yardım istemeyecekler de kimden yardım isteyecekler? Bu devlet onlarında devleti değil mi? Onların da insanca yaşama hakları yok mu? Vatandaşı oldukları devlet tarafından korunmaya ihtiyaçları yok mu? Devletin kaçırılan çocuklar için kılını bile kıpırdatmadığı yetmemiş gibi şimdi de, Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı bu çocukların ailelerini Belediyenin önünden kovmuş. Çocuklarının kaçırılması yetmemiş gibi bir de hor görülmüşler. Demek ki bu memleket PKK’ya teslim olmuş. Ne BDP, ne de devlet bu çocukları PKK’nın elinden alamıyor ise bu devlet bitmiş demektir. Yani devletin çivisi çıkmış demektir. 03.06.2014
SAİT BALCI
