İSTİKLAL MARŞI
Dünya coğrafyasında yer alan her devletin bir tarihi, bir kültürü, sınırları belli olan toprağı, yönetim biçimi, dili ve milli marşı gibi kendine has değeri vardır. Bu değerler halk tarafından benimsenen, kabul edilen ve gerektiğinde uğrunda canını feda edebileceği özelliğe sahiptir. Türk Milletinin de işgalci güçler karşısında maruz kaldığı milli mücadele yıllarının o zor günlerinde kalplere kuvvet ve heyecan veren bir marşı olmalıydı.
Bu sebeple Milli bir marşa duyulan ihtiyaç ortaya çıktı. Bunun üzerine meclisin bir oturumunda marş konusu gündeme geldi. İsmet İnönü ve diğer konuşmacılar bu ihtiyacı dile getirdiler. Böyle bir marş hem cephedeki askerin moralini yükseltecek, hem de yeni kurulacak Türk Devletini temsil edecek bir marş olacaktı. Böylelikle Mehmetçik’ te bu marş ile tüm benliğini bulacaktı. Bir teklif üzerine mesele, hükümet toplantısında ele alındı. Görüşmeler sonucunda bir Milli marşın yazılması ve bestelenmesi konusunda fikir birliğine varıldı.
Böyle bir şiirin Mehmet Akif tarafından yazılabileceğini hemen herkes bilmekteydi. Aynı kanaati Hamdullah Suphi ve Mustafa Kemal Paşa’da paylaşıyordu. Zamanın Maarif Vekili Hamdullah Suphi Bey, Mehmet Akif’e bir mektup yazarak İstiklal marşı yarışmasına katılmasını rica etti. TBMM’nin 26 Şubat 1921 tarihli toplantısında Millî Marş konusu ele alındı. Şiirleri incelemek üzere bir komisyon kuruldu. Komisyon, 724 şiir arasından 7 şiiri Meclis kürsüsünden okunmaya değer buldu. Hasan Basri Bey’in bir önerisi üzerine şiirlerin okunmasına Mehmet Akif’in şiiri ile başlandı. Hamdullah Suphi Bey Mehmet Akif’in şiirini TBMM’de, insanların ancak kendi eserlerinden esirgemeyecekleri bir sesle okudu. Şiirin her mısrası yoğun alkış sağanağı ile karşılandı. Ruhları bir heyecan sardı. Meclis alkışlarla inlerken Mehmet Akif, mahcubiyetinden başını kolları arasına alarak, sıranın üzerine yumuldu. Sonrasında Meclis salonunda duramayıp dışarı çıktı.
Bayındırlık Bakanı İsmail Fâzıl Paşa’nın isteği kabul edilerek şiir dört defa ve her defasın da büyük heyecan ve alkışlar arasında okundu. Kalan 6 şiirin okunmasından, meclis kararı ile vazgeçildi. Türk’ün irade ve imanını dile getiren şiir bulunmuştu. 12 Mart 1921 tarihli oturumda bu şiirin Millî Marş olarak kabulü oylandı ve kabul edildi. Marş teklif üzerine en son ayakta dinlendi.
Değerli Arkadaşlar, biraz önce İstiklal Marşımızın doğuşunu ve kabul ediliş aşamalarını dile getirdim. Şimdi ne diye bu konuya girdiğimi merak ettiğinizi sanıyorum. Müsaadenizle açıklayayım. Neden bu koyuyu yazdım biliyor musunuz? 24 Ocak 2016 günü Marmaris’te düzenlenen Uğur Mumcu’yu anma etkinliğinde İstiklal Marşının okutulması engellendi de o yüzden. Bir ülkenin var oluşuna vesile olan ve milli marş olarak kabul edilen İstiklal Marşını kabul etmemek, okunmasına engel olmak o ülkeye yapılan en büyük haksızlıktır. Şehit kanları ile kurtarılan vatan topraklarına yapılmış bir ihanettir. Milli Mücadele sonunda kurulan laik Türkiye Cumhuriyetini yok saymaktır.
Bugüne kadar Marmaris Atatürk Anıtı önünde düzenlenen gerek kültürel etkinliklerde, gerek milli bayram kutlamalarında, gerekse de Atatürk’ü ve devrim şehitlerini andığımız günlerde İstiklal Marşı büyük bir coşkuyla okunmuştu. Ne yazık ki bu yıl biraz önce de değindiğim gibi 24 Ocak 2016 tarihinde ve Atatürk Anıtı önünde Atatürkçü Düşünce Derneğinin öncülüğünde ve Demokratik Sivil Toplum Örgütleri ile Siyasi Partilerin katılımı ile düzenlenen Uğur Mumcu Anma Etkinliğinde kürsü hâkimiyeti ele geçirilerek saygı duruşu sonrası İstiklal Marşımızın okunması engellendi. Bu hareket Atatürk devrimlerine ve laik Türkiye Cumhuriyetine yapılmış en büyük hakarettir. Bu durumu ben asla kabul etmiyorum. İstiklal Marşına yapılmış olan böyle bir saldırıyı hiçbir yurtsever aydın da kabul etmez. Atatürkçü bir aydın olarak Cumhuriyetin kalesi olan Marmaris’te Türk Milletinin varlığına vesile olan İstiklal Marşımızın okunmasını engelleyen şahsı da şiddetle kınıyorum. Bundan böyle tüm sivil Toplum Örgütlerini ve Siyasi Partileri düzenledikleri etkinliklere sahip çıkmaya davet ediyorum.01.04.2016
