CUMHURİYET BAYRAMININ DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ
Cumhuriyetin 91.yıldönümünü ülke çapında kutlanmaya devam ediyor. Dün ulu önderin anıtına çelenk koyma ve yürüyüş günüydü. Bugün de Cumhuriyet Bayramını kutlama günü. Bizler Türk Milleti olarak laik Cumhuriyetin 91.yılını coşkuyla kutlayacağız. Ya onlar? Onlar da bizler gibi Cumhuriyet Bayramını kutlamaktan mutluluk duyuyorlar mı? Mesela çocukları ile Bayram meydanlarına koşuyorlar mı? Al yıldızlı bayrağı ellerine alıp sallıyorlar mı? Onuncu yıl marşlarına eşlik ediyorlar mı? Hiç sanmıyorum. Eğer öyle olsaydı bu güzelim memleket bugün can çekişiyor olmazdı. Askerleri ve polisleri vatan görevini yaparken şehit edilmezdi. Ana ocaklarına ateş düşmezdi. Bizler de her zaman olduğu gibi birlik ve beraberlik içinde yaşardık. Cumhuriyetimizi de her zaman olduğu gibi coşkuyla kutlamaya devam ederdik. Ancak şimdi öyle mi? Emperyalizmin kulu kölesi olmuş AKP iktidarına inat bayrağı elden düşürmemeye çalışıyoruz. Atatürk düşmanlarına rağmen Cumhuriyeti korumaya çalışıyoruz.
Dün Marmaris’te düzenlenen Cumhuriyet yürüyüşüne katıldım. Yürüyüş daha henüz başlamamıştı. İnsanlar da daha yeni yeni toplanıyorlardı. Bir ara gözüme bir bayan polis ilişti. Yanında da bir çocuk vardı. Belli ki hem görevli idi hem de çocuğunu bayram yürüyüşüne getirmişti. O sıra öyle mutlu oldum ki anlatamam. Önceki yıllarda da Cumhuriyet yürüyüşlerinde güvenliği sağlamakla görevli bayan polislere rastlardım. Hatta bir keresinde bayan polise yürüyüşe katılmasını teklif etmiştim. O da memnuniyet duyacağını ancak görevli olduğu için katılamayacağını söylemişti. İşte bu bayan polis de onlardan olmalıydı. Demek ki bu sefer de çocuğunu getirmişti. Şimdi milli bayramlarımızı coşkuyla kutlamak isteyen halkımıza zorluk çıkaran polisleri hatırladıkça bu bayan polisin çocuğuyla Cumhuriyet yürüyüşüne katılması beni gerçekten etkiledi. Demek ki emniyet güçleri arasında halen Cumhuriyetimizi savunan polislerimiz varmış. Demek ki Atatürk düşmanlığının tavan yaptığı bugünlerde halen daha Atatürkçü polislerimiz de varmış.
Cumhuriyet yürüyüşünde gözlerim hep öğrencilerin üzerindeydi. Daha evvelki yürüyüşlerde öğrenciler hep bir ağızdan onuncu yıl marşını söylerlerdi. Teröre lanet yağdırırlardı. ‘’Mustafa Kemal’in askerleriyiz ‘’diye slogan atarlardı. Açıkça itiraf etmeliyim ki bu sefer ki yürüyüşte ne bir slogan atıldı, ne de bir marş söylendi. Eski yürüyüşlerin coşkusu da pek yoktu. Sanki yürüyüşe matem havası egemendi. Kalabalık vardı ama sanki zorunlu bir kalabalıktı. Sanki herkes Cumhuriyete karşı görevini yerine getirmeye gelmişti ama neşeli değillerdi. Cumhuriyeti coşkuyla kutlamanın havası yoktu. Yürüyüş esnasında her yerde yürüyüşün yapılmadığını da öğrendikten sonra moralim büsbütün bozuldu. Cumhuriyeti coşkuyla kutlamanın daha çok önemli olduğu bugünlerde nasıl olurda Cumhuriyet yürüyüşleri düzenlenmezdi. Demek ki toplum daha henüz Cumhuriyetin tehlikede olduğunun farkında değil. Demek ki insanlar 29 Ekim gününü de sıradan bir gün gibi görüyorlar. Bilmiyorum, belki de ben yanılıyorumdur. Ancak yine de her şeye rağmen Marmaris halkını Cumhuriyet yürüyüşüne katıldıkları için yürekten kutluyorum. Bundan sonraki yürüyüşlerde biraz daha fazla duyarlılık göstermelerini diliyorum. Bugün 91. yılını kutlayacağımız Cumhuriyet Bayramına daha fazla ilgi göstermelerini temenni ediyorum. Bu duygularla Cumhuriyet Bayramınızı yürekten kutluyorum.
Bugünlük te bu kadar. Yarın tekrar görüşmek üzere esen kalın. 29.10.2014
